Gemiste kansen deren de De Zwerver 3 niet

Zaterdag 28 September stond de uitwedstrijd tegen Wieldrecht 3 op het programma. Op papier een pittige klus, vandaar dat Raymon Visser de regelementen er die ochtend maar eens op na had geslagen in de hoop onder deze pot uit te kunnen komen. Zijn pogingen ten spijt, stonden we die ochtend met 14 man sterk op sportpark Smitsweg. Raymon bleek zijn teleurstelling nog niet helemaal te boven, aangezien hij helemaal vergeten bleek te zijn om zijn broodje te beleggen en dus enkel een droge hap bij zich had.

Onze speler/coach Matthijs stuurde de volgende opstelling de wei (‘we spelen op kunstgras – oh nee toch niet’) in:                Jochem; Coen-Matthijs-Gerard-Raymon; Luuk-Raymond-Patrick-Sander; Dave-Shagmard. Wissels waren Menno, Jelle en Falco. Donderdag was er tactisch en scherp getraind en dan verwacht je daar op een zaterdag ook de vruchten van te kunnen plukken. Na een openingsfase waarin nog wat afgetast werd, slaagden we er redelijk snel in om het in het spel naar ons toe te trekken.

Al zaten we vaak niet kort genoeg op ‘die aanvoerder’, toch kwamen we defensief niet in de problemen en kwamen we via Coen als eerste tot een doelpoging. Althans, we gaan er vanuit dat dat de bedoeling is geweest. Het werd uiteindelijk echter de kruising van de ballenvanger, wat Coen er niet van weerhield het enkele minuten later nogmaals te proberen. Niet succesvoller dan de eerste keer, maar dit keer wel tussen de palen. Lekker Coen! In de minuten die daarop volgden drongen we steeds meer aan en werden we met name gevaarlijk als Gerard de bal tegen de wind in op volle kracht achter de verdediging van Wieldrecht gooide. Onze inspanningen werden uiteindelijk uitbetaald in een doelpunt van Shagmard, die een voorzet van Dave binnen wist te werken. Er werd allerminst gas terug genomen na deze goal, want een waar kansenfestival ontvouwde zich voor de goal van onze opponent. De aanwijzing van vorige week om eens goed naar de spitsen van Sparta te kijken was niet ter harte genomen door onze aanvallers, gezien het feit dat er aan het eind van de eerste helft nog altijd maar een minimale voorsprong op het bord stond.

Na een aantal rake woorden in de rust, waarmee de boel even goed op scherp werd gezet, begonnen we vol goede moed aan de tweede helft. Dat hadden we echter beter met goed voetbal kunnen doen, want Wieldrecht kwam een aantal keer gevaarlijk door over onze linkerflank. Gelukkig was ook dit in de rust aangekondigd en besproken, waardoor het niet echt een verrassing te noemen was. Met vereende krachten werden de schouders eronder gezet en dat betaalde zich niet gek veel later uit in de 2-0. Sander sneed naar binnen vanaf de rechterkant en legde de bal panklaar voor Shagmard bij de tweede paal. De oerkreet die volgde schijnt ook in de Biesbosch waargenomen te zeggen, maar dat is tot op heden niet officieel bevestigd.

Mede door een aantal uitmuntende uittrappen van Jochem, die geen enkele hinder leek te ondervinden van zowel wind mee als tegen, hielden we goed de druk op de wanhopig naar adem happende tegenstander. De 3-0 kon eigenlijk niet uitblijven en dat gebeurde dan ook niet. Shagmard ging door vanaf links en bediende de geheel vrijstaande Dave bij de tweede paal. Wieldrecht stroopte hierna de mouwen op en maakte, weliswaar in buitenspelpositie, de aansluitingstreffer. Bracht dit onze formatie van slag? Een logische vraag, waarop De Zwerver een krachtig antwoord gaf. Onze linksbenige Visser, die krachten had gespaard door een aantal keren niet met zijn man mee te lopen, soleerde zich frivool langs enkele verdedigers, ontving de bal na een korte combinatie terug en stond toen voor een interessante keuze. Zelf schieten vanuit een tamelijk kansloze positie of de bal breed leggen op een geheel vrijstaande ploeggenoot. Raymon koos voor de eerste optie en schoof de bal al glijdend zelf binnen. De 4-2, wederom vanuit buitenspelpositie gemaakt, die hierna nog volgde was enkel nog voor de statistieken.